Omdat het noorden van Goa bekendstaat als dé party place to be, streek ik neer in het zuiden van deze staat: Palolem Beach.
De voormalige Portugese kolonie Goa is met zijn vele fraaie stranden één van de grootste toeristische trekpleisters van India, met name geliefd bij strandliggers, partybeesten en spirituele mensen. Dus eigenlijk is het daar niets voor mij. Want ik houd niet zo van zand tussen mijn tenen, leef al twee jaar alcoholvrij en kijk nog liever naar een een soap dan naar zo’n verschrikkelijk voorspelbare zonsondergang waar yoga-beoefenaars altijd zo dweperig over doen.
Maar goed, omdat ik na een weekje Mumbai-gekte wel even zin had in iets relaxts, iets met wat minder miljoenen mensen, verbleef ik toch maar liefst zes dagen in twee hostels te Palolem Beach.
Bij de eerste stond de muziek wat te hard, vandaar die tweede.
Hoog Scheveningengehalte
Het was zoals ik een beetje vreesde: Palolem heeft een hoog Scheveningengehalte, met tussen de vele, inwisselbare souvenirwinkeltjes een overvloed aan restaurants die behalve Indiaas eten ook pizza, pasta en patat serveren. Maar toen ik de schreeuwerige uithangborden, de flarden EDM- en reggaetonbeats die over het strand waaiden en het zand tussen mijn tenen eenmaal had geaccepteerd, bleek het nou ook weer niet zo’n verkeerde plaats om te relaxen. Er waren ook zeker wel wat authentieke elementen te vinden. En ik heb er lekker kunnen werken.
Ik vertaalde twee Ninjago-magazines en een handvol persberichten, deed de was, las een boek, trainde mijn spieren, haalde een tattoo, maakte nieuwe vrienden, ging 's nachts met ze zwemmen in de zee, en bezocht enkele relatief rustige feestjes. Daartussendoor heb ik er een paar keer prima gegeten – waarbij ik mij uiteraard strikt beperkte tot het Indiase gedeelte van de menukaart.
Reactie plaatsen
Reacties